Categories
CHAPTER 2 : REASON
“พูดดีไปเถอะ เดี๋ยวอีกไม่นานนายก็จะร้องครวญครางไม่หยุดเลยละ”ริมฝีปากสีเชอร์รี่หวานฉ่ำถูกดูดดึง รุกเร้า จนร่างเล็กแทบหายใจหายคอไม่ทัน ทันทีที่ซองมินพยายามจะอ้าปากเพื่อหายใจลิ้นร้อนๆก็ถูกส่งเข้ามาไล่เลียทั่วไปหมด ซองมินที่เพิ่งจะเคยโดนจูบแบบนี้ทั้งๆที่มีสติครบถ้วนครั้งแรกก็สั่นไหวจนคยูฮยอนก็ยังรู้สึกได้ ... น่าแปลกทีซองมินไม่ได้สั่นเพราะกลัวแต่สั่นเพราะ...รู้สึกดี
“อ๊า....อือออ”คยูฮยอนละริมฝีปากออกมาเล็กน้อย...ใบหน้าหวานใส ดวงตากลมโตที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา ริมฝีปากบวมช้ำ...วูบนึงก็อยากจะอ่อนโยนด้วย...อยากจะโอบกอดรัดให้แน่นๆ แต่ความแค้นที่มีมันมากกว่า ยิ่งเห็นความเจ็บปวดที่ออกมาจากร่างเล็กนี่ก็ยิ่งอยากทำให้แตกสลายเหมือนที่ซีวอนกระทำกับพี่ของเค้า
“อื้อออออ...อย่านะ...มัน..อือ...”ลิ้นร้อนๆโลมเลียลึกลงไปที่ใบหูเล็ก ฟันขาวๆขบกัดลงเบาๆแค่พอให้วาบหวาม ก่อนจะสูดดมซอกคอหอมกรุ่น...ซองมินบิดไปมาอย่างเสียวซ่าน มือของชายหนุ่มเลื่อนลงไปกอบกุมแกนกายน่ารักเอาไว้ก่อนจะขยับรวดเร็วอย่างใจนึก
“ปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ ร่างกายร่านๆของนายมันอยากให้ฉันกอดจะแย่แล้ว...”ซองมินดิ้นหนีอีกครั้งเมื่อฟังถ่อยคำรุนแรงเช่นนั้น...เค้าเป็นแบบนั้นเชียวเหรอ ทำไมต้องพูดจาแบบนี้ด้วย!
“ปล่อยผม!...อ๊ะ...อ๊า!”คยูฮยอนไม่ยอมปล่อยให้เสียเวลาที่จะเสวนาอีกต่อไป ฝ่ามือที่เย็นเยือกไม่ต่างจากน้ำในอ่างจับข้อมือของเค้าไว้แน่นแล้วชูขึ้นเหนือหัวของร่างเล็ก ลิ้นเปียกชื้นเลียผิวอ่อนใสตั้งแต่นิ้วขาวๆไล้ไปสู่ข้อศอก..ร่างของซองมินสะดุ้งขึ้นเพราะรู้สึกราวกับโดนไฟฟ้าช็อตเบาๆไปตั้งแต่สันหลังไปจนกลางกระหม่อม...มือของคยูฮยอนเร่งขึ้นอีกเพราะเห็นซองมินส่งเสียงปานจะขาดใจแทบ
“ได้โปรด...อย่า...อ๊า.....!”ร่างเล็กถึงจุดสุดท้ายของอารมณ์ก็กระตุกอย่างแรงหลายครั้งก่อนที่สติจะดับวูบ...ล่องลอยสู่ความมืด...
“บ้าเอ้ย เสือกมาสลบอะไรตอนนี้ว่ะ!”คยูฮยอนฉุดซองมินขึ้นมาจากน้ำแล้วสอดมือไปใต้ขาเพื่ออุ้มขึ้นมาจากอ่างน้ำเย็นเฉียบ
อ่านต่อ :)
“อ๊า....อือออ”คยูฮยอนละริมฝีปากออกมาเล็กน้อย...ใบหน้าหวานใส ดวงตากลมโตที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา ริมฝีปากบวมช้ำ...วูบนึงก็อยากจะอ่อนโยนด้วย...อยากจะโอบกอดรัดให้แน่นๆ แต่ความแค้นที่มีมันมากกว่า ยิ่งเห็นความเจ็บปวดที่ออกมาจากร่างเล็กนี่ก็ยิ่งอยากทำให้แตกสลายเหมือนที่ซีวอนกระทำกับพี่ของเค้า
“อื้อออออ...อย่านะ...มัน..อือ...”ลิ้นร้อนๆโลมเลียลึกลงไปที่ใบหูเล็ก ฟันขาวๆขบกัดลงเบาๆแค่พอให้วาบหวาม ก่อนจะสูดดมซอกคอหอมกรุ่น...ซองมินบิดไปมาอย่างเสียวซ่าน มือของชายหนุ่มเลื่อนลงไปกอบกุมแกนกายน่ารักเอาไว้ก่อนจะขยับรวดเร็วอย่างใจนึก
“ปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ ร่างกายร่านๆของนายมันอยากให้ฉันกอดจะแย่แล้ว...”ซองมินดิ้นหนีอีกครั้งเมื่อฟังถ่อยคำรุนแรงเช่นนั้น...เค้าเป็นแบบนั้นเชียวเหรอ ทำไมต้องพูดจาแบบนี้ด้วย!
“ปล่อยผม!...อ๊ะ...อ๊า!”คยูฮยอนไม่ยอมปล่อยให้เสียเวลาที่จะเสวนาอีกต่อไป ฝ่ามือที่เย็นเยือกไม่ต่างจากน้ำในอ่างจับข้อมือของเค้าไว้แน่นแล้วชูขึ้นเหนือหัวของร่างเล็ก ลิ้นเปียกชื้นเลียผิวอ่อนใสตั้งแต่นิ้วขาวๆไล้ไปสู่ข้อศอก..ร่างของซองมินสะดุ้งขึ้นเพราะรู้สึกราวกับโดนไฟฟ้าช็อตเบาๆไปตั้งแต่สันหลังไปจนกลางกระหม่อม...มือของคยูฮยอนเร่งขึ้นอีกเพราะเห็นซองมินส่งเสียงปานจะขาดใจแทบ
“ได้โปรด...อย่า...อ๊า.....!”ร่างเล็กถึงจุดสุดท้ายของอารมณ์ก็กระตุกอย่างแรงหลายครั้งก่อนที่สติจะดับวูบ...ล่องลอยสู่ความมืด...
“บ้าเอ้ย เสือกมาสลบอะไรตอนนี้ว่ะ!”คยูฮยอนฉุดซองมินขึ้นมาจากน้ำแล้วสอดมือไปใต้ขาเพื่ออุ้มขึ้นมาจากอ่างน้ำเย็นเฉียบ
อ่านต่อ :)