CHAPTER : 17 : ENVY ME,ENVY THE CLUB
“ลองใส่ดูสิ...”ซองมินแทบช็อกเมื่อเห็นหยิบเจ้าสิ่งที่อยู่ในถุงออกมาดู...กางเกงในตัวจิ๋วลายลูกไม้สีดำแถมที่น่าอายที่สุดก็ตรงที่มันมีรูอยู่ด้านหน้าด้วยตะหาก ใบหน้าเล็กแดงซ่านไปถึงใบหู...พระเจ้าช่วย ลูกควรจะทำยังไงดี เหมือนสิ่งที่กำลังยัดเยียดให้กระทำมันช่างน่าอับอายเหลือเกิน...ซองมินส่ายหน้าเบาๆและกำมือแน่น
“นับหนึ่งถึงสาม...ถ้ายังไม่ใส่ฉันจะจับใส่เอง”แม้น้ำเสียงจะไม่ได้ดุดันแต่ซองมินรู้ดีว่าไม่มีแววความล้อเล่นอย่างแน่นอน ซองมินจึงเงยหน้าขึ้นส่งสายตาออดอ้อนเผื่อว่าจะไม่ต้องทำอะไรน่าอายแบบนั้น
“หนึ่ง...”ดูเหมือนจะไม่ได้ผล ซองมินเริ่มคิดหาหนทางแต่คยูฮยอนก็ขยับเข้ามาใกล้และจับเข่าเนียนให้แยกกออกจากกัน...ซองมินขัดขืนอย่างสุดความสามารถเพราะข้างในมันโล่งโจ้งไม่ได้มีอะไรปกปิดเลยแม้แต่น้อย มือเล็กรั้งชายเสื้อมาปิดเอาไว้อีกที
“สอง...”คยูฮยอนออกแรงให้มากกว่าเดิมจนเข่าทั้งสองกางออกจากกันบ้างชวนให้เห็นขาอ่อนรำไร ซองมินร้องห้ามเบาๆใจก็กลัวว่าเกิดคยูฮยอนบ้าพลังแล้วทำเค้าเจ็บๆอีก ไม่ใช่ว่าซองมินจะทำใจง่ายขนาดที่ว่าโดนอะไรไปแล้วจะไม่กลัว บอกตรงๆว่ากลัวมากจริงๆที่โดนเอาหัวจับโขกผนังเมื่อวันก่อนกว่าจะทำใจเป็นปกติได้ก็แทบแย่เหมือนกัน บางทีก็เผลอต่อต้านบ้างแต่เค้าก็หวังว่าคยูฮยอนจะไม่จับสังเกตุในจุดนี้ แต่สิ่งที่ซองมินต้องการคือความไว้เนื้อเชื่อใจเพื่อให้คยูฮยอนยอมเปิดช่องว่างอะไรก็ได้ที่จะพอเป็นทางให้หนี ซองมินยังไม่ได้ลืมในสิ่งที่ตัวเองต้องทำคือยั่วยวนและทำให้คยูฮยอนหลงไหลเค้าให้ได้ ต้องแนบเนียนและสมบูรณ์แบบที่สุด...
“สา...”
“ผมใส่เอง...”ซองมินเอื้อมมือไปหยิบกางเกงในตัวจิ๋วออกมาจากถุงหลังจากคยูฮยอนปล่อยมือจากหัวเข่าของเค้าเสียที ซองมินเตรียมตัวจะลุกขึ้นเพื่อไปใส่กางเกงในที่ห้องน้ำ ความจริงซองมินก็ไม่ได้อายอะไรที่จะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชายด้วยกันเองเพราะยังไงก็ไม่ใช่เพศตรงข้ามซะหน่อย แต่กับคยูฮยอนแล้วคงไม่ได้จริงๆ เพราะสายตาที่เร้าร้อนขนาดนั้นมันแทบจะแผดเผาเค้าให้ละลายได้เลย
“จะไปไหน ใส่ตรงนี้แหละ”คิดอยู่แล้วว่าคยูฮยอนต้องให้เค้าใส่ต่อหน้า...จมูกเล็กลอบถอนหายใจเบาๆก่อนจะย่อตัวลงส่วมกางเกงในเข้าไป...ด้วยความที่มันเป็นผ้าลูกไม้จึงมีบ้างส่วนที่เป็นมุมคมๆซึ่งมันขุดเบาๆที่หน้าขาและส่วนอ่อนไหว...เมื่อส่วมใส่มันเสร็จซองมินก็ยืดตัวขึ้นและดึงชายเสื้อให้บังส่วนที่มันกำลังพองคับขึ้นจากความอายที่ต้องใส่สิ่งหน้าอายแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น
“เปิดให้ดูหน่อยว่าพอดีรึเปล่า?”ซองมินเบิกตากว้างกับคำสั่งของคยูฮยอน...แบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงเปิดกระโปรงตัวเองเลย...ซองมินส่ายหน้าพรืดกับสิ่งที่คยูฮยอนสั่ง...จะให้ทำได้ยังไงกัน แต่พอเห็นสายตาที่เริ่มจะไม่พอใจก็ต้องจำใจยกเสื้อเชิ้ตตัวยาวของตัวเองขึ้น
“ไม่เห็นเลย...ขึ้นอีก”เสียงดุๆเหมือนคุณครูที่ดุเด็กเมื่อทำการบ้านไม่ถูกยังไงอย่างนั้นเลย ซองมินเลิกเสื้อขึ้นอีกจนเผยให้เห็นกางเกงในสีดำมีรูตรงกลางตัวนั้น...และที่สำคัญส่วนอ่อนไหวยังโผล่ออกมาจากรู้นั้นอีกด้วย...ใบหน้าหวานแดงซ่านเบือนหนีไม่กล้ามองอีกฝ่ายเลย
“อ๊ะ...”จู่ๆมือสากก็คว้าเอาเอวเค้าเข้าหาและจับดึงขอบกางเกงใน จัดตรงนั้น ปัดผ่านตรงนี้ ราวกับจะแกล้งให้ได้อาย ซองมินพยายามเหลือเกินที่จะขืนตัวออก แต่มือแกร่งนั้นก็รัดแน่นเข้าอีก แบบนี้ไม่เกิดอารมณ์ก็คงเป็นท่อนไม้แล้วล่ะ
“ไม่ไหวเลยนะ ทั้งๆที่มันต้องพอดีแท้ๆ แต่นาย ‘ตื่น’จนมันคับไปแล้ว”ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมถึงได้พูดเรื่องน่าอายแบบนี้ได้อย่างปกตินัก...ไม่เพียงแต่คำพูดแต่ยังเป็นการกระทำและรวมไปถึงสายตาแฝงความหมายเหล่านั้น
“คุณ...อย่าทำ...”ซองมินถึงกับมือสั่นเมื่อฝ่ามือร้อนนั้นลูบไล้อย่างจงใจที่บริเวณขาหนีบบ้างก็สัมผัสที่ท่อนเนื้อเล็กฉ่ำน้ำ ร่างเล็กบิดเร้าอย่างสุดกลั้นจนต้องเอามือไปกุมมือของคยูฮยอนเอาไว้ก่อนที่สติกระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้
“เอามือออกซองมิน...ฉันจะทำให้มันพอดี”คำพูดจริงจังเหมือนว่าไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้อยู่เลย ทั้งๆที่ทั้งบีบทั้งนวดทั้งเฟ้นร่างกายเค้าจนมันร้อนไปหมดแล้ว แถมยังขยับมือเล่นกับจุดนั้นให้ยิ่งทนไม่ไหว
“อ๊ะ...คุณ....พอแล้ว...อ๊ะ...”มืออีกข้างที่ยังว่าอยู่ก็สอดแทรกเข้าไปลูบไล้ยอดอกแบบผ่านๆให้เกรงเป็นพักๆ ซองมินตอนนี้อ่อนระทวยจนต้องพิงเข้ากับร่างแกร่งที่กำลังลวนลามร่างกายของเค้าอยู่ ตอนนี้ใบหน้าขาวกระจ่างเริ่มร้อนขึ้นจนแดงเถือกไปทั่วร่าง ขาสั่นจนแทบยืนไม่ไหวต้องใช้มือรั้งเสื้อของอีกฝ่ายแน่น ฝ่ายคยูฮยอนเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีอาการแบบนั้นก็รู้สึกวูบวาบขึ้น จมูกโด่งสวยไล่สูดกลิ่นหอมหวานผสมเหงื่อจางๆที่ไรผมและขมับอย่างเพลิดเพลิน
“คุณ...ผมมะ...ไม่ไหวแล้ว”ซองมินพูดจาติดๆขัดๆจนเริ่มฟังยากขึ้น แต่นั่นก็หมายความว่าซองมินใกล้จะถึงปลายทางแห่งความสุขแล้วแต่แน่นอนว่าคยูฮยอนยังไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก ริมฝีปากเซ็กซี่ก้มลงเลียใบหูนิ่มให้ได้เสียวซ่าน ลิ้นร้อนแทรกลงในรูหู เมื่อโดนเช่นนั้นซองมินก็ย่นคอหนีกัดฟันเสียงดังกั๊กๆ ก่อนจะกระซิบ
“มันเปียกแฉะหมดแล้วนะ...”ซองมินเขินอายกับคำพูดที่อธิบายในสิ่งที่เค้าเป็นจนต้องหลบตาแน่น...ดวงใจบีบรัดแน่นด้วยความรู้สึกเกินบรรยาย อยู่ดีๆคยูฮยอนก็ฉุดให้เค้าหลบก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงและจับซองมินมายืนอยู่ข้างหน้าเค้า ตอนนี้ตัวซองมินเริ่มแดงกล่ำไม่แพ้ใบหน้าเลย แถมส่วนหน้าก็ดันชายเสื้อจนนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจนและก็เปียกแฉะอย่างที่คยูฮยอนพูดจริงๆด้วย ขาทั้งสองหนีบบิดไปมาเพื่อให้ทุเลาอารมณ์ให้น้อยลง สายตาเจ้าเล่ห์ของพญาหมาป่าจ้องมองกระต่ายน้อยที่ยืนรอให้เข้าไปกัดกินอย่างกระหาย แต่ยังก่อน...รอให้สัตว์โลกตัวน้อยตัวนี้เดินมาหาเค้าเองดีกว่า
“ซองมินต้องการรึเปล่า...ถ้าต้องการก็ขึ้นมา...”พร้อมกับตบตักกว้างตัวเองให้ซองมินนั่งลง ร่างเล็กฝืนกลั้นอารมณ์ที่มีแต่เมื่อเล็บสั้นสะอาดนั้นกรีดเบาๆที่ยอดอกที่โดดเด้งขึ้นมาผ่านเนื้อผ้าบางเบาก็ยิ่งทนไม่ไหว...ขาทั้งสองจึงปีนป่ายขึ้นไปอยู่บนตักของคยูฮยอน ด้วยสภาพที่หันหน้าเข้าหาและใช้ตักคล่อม ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหว่างขาก็ต้องเปิดกว้างให้ได้เชยชมอยู่แล้ว มือเล็กหวังเอื้อมมาปิดเอาไว้แต่ก็โดนคยูฮยอนจับเอาไว้ซะก่อน
“มันออกมาตรงรูพอดีเลยนะ...”คยูฮยอนมองแท่งเนื้อปลายยอดสีชมพูน้ำปริ่มอย่างเอ็นดู ซองมินยิ่งอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ซะให้ได้เลย คยูฮยอนหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นอีกฝ่ายอายจนไม่กล้าสู้หน้าเค้า ยิ่งซองมินหอบหายใจแรงยอดอกก็ยิ่งนูนตัวขึ้นล่อตาล่อใจ ริมฝีปากสวยก้มลงดูดดุนใช้ลิ้นหยุ่นกระตุ้นให้เกิดความต้องการ
“อ๊ะ....อืออ....คะ...คุณคยู...มัน...ไม่ใช่ตรงนั้น”ปลายเท้าจิกแน่นจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ไปหมด วงแขนเล็กโอบกอดรอลำคอของคยูฮยอนและแอ่นอกไปด้านหน้าเพื่อนับสัมผัสให้มากขึ้น แต่ดูเหมือนว่าจะไม่พอให้ปลอดเปลื้องอารมณ์ได้เลย จึงหลุดขอร้องออกไป...
“อยากให้ทำตรงไหน...บอกหน่อยสิ...”คำถามที่ฟังดูออดอ้อนใจดี ทำเอาซองมินหายใจผิดจังหวะไปเลย ยอดอกอีกข้างถูกนิ้วจับคลึงเค้นจนแข็งเป็นไต พอสัมผัสบนเนื้อผ้าก็ยิ่งลื่นไหลได้อีก ส่วนอีกข้างที่เปียกชุ่มจนเห็นสีแดงระเรื่อก็ถูกนิ้วเกลี้ยและสะดุ้งเล่น ด้วยแรงที่ซองมินสะดุ้งก็ไปกระทบกับส่วนที่ดุนดันสะโพกของเค้าอยู่เช่นกัน...
“ตรงนี้...”ซองมินหลุบตาลงที่แก่นกายสั่นไหวของตัวเอง เมื่อได้รับคำร้องขอคยูฮยอนก็อยากแกล้งทันที...แต่จะแกล้งนานกว่านี้เค้าก็คงทำไม่ได้เหมือนกันเพราะร่างกายเค้ามันก็ตื่นเต็มที่แล้วเหมือนกัน
“ไม่ชัดเลย ชี้ให้ดูหน่อย”ซองมินที่รู้ตัวว่าโดนแกล้งก็รู้ว่ายังไงก็คงต้องจำใจโดนแกล้งอยู่แล้วจึงชี้ไปที่ตรงนั้นของตัวเอง ความทรมานที่มีทำให้เหงื่อซึมเปียกแผ่นหลังทั้งๆที่แอร์ก็เย็นฉ่ำ
“อ่ะ....อ๊ะ...อ๊า”ทันทีที่นิ้วเย็นกดคลึงส่วนปลายที่ปริ่มน้ำให้แยกออก ซองมินก็ร้องเสียงสูง ท่อนเนื้อถูกขยับขึ้นลงเนิบนาบและเปลี่ยนเป็นรวดเร็วจนแทบตั้งสติไม่อยู่ สะโพกขาวขยับสู้มือที่รีดเค้นทุกความต้องการออกมา...เหมือนใกล้จะเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แต่จู่ๆก็เหมือนโดนลากกลับสู่ความมืดมิดอีกครั้ง
“เร็วไปหน่อยมั๊ง ซองมิน...”คยูฮยอนหยุดมือไว้แต่ดูเหมือนซองมินจะทนไม่ไหวจริงๆจึงส่ายสะโพกเข้าหาอย่างหน้าไม่อาย ในหัวเพียงแต่ปรารถนาซึ่งการปลดปล่อยเท่านั้น แต่แน่นอนว่าคยูฮยอนไม้ยอมให้ร่างเล็กนี่ปลดปล่อยได้ง่ายนักหรอก นิ้วแกร่งกดปิดส่วนปลายเอาไว้และจับบีบแน่น
“ไม่ไหวแล้ว...ผม...อ๊ะ”มือเล็กจิกเข้าที่บ่ากว้างแรงๆให้ปล่อยเค้าเสียที ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มที่แสนจะพึงพอใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายขอร้อง ช่วยไม่ได้นะซองมินอยากน่าแกล้งทำไม...นิ้วเรียวยาวแหวกผ่านกางเกงใน ลูบไล้ร่องก้นแผ่วเบาให้ขนอ่อนชันขึ้น ซองมินอยากจะปฎิเสธใจจะขาดแต่เพราะนิ้วนั่นเริ่มแทรกตัวเข้าไปล้วงและขยับด้านในจนความในกายเริ่มอึดอัด
ซองมินซุกหน้าเข้ากับลำคอสวยและงับแรงเหมือนจะระบายความปวดหนึบที่มี คยูฮยอนที่โดนกัดก็เอาคืนโดยการเพิ่มนิ้วและกระแทกเข้าลึกมิดข้อในครั้งเดียวจนโดนเข้ากับจุดกระสันอย่างจัง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าผ่านวาบเข้าสู่สมองและน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาทั้งๆที่ยังโดนกดอยู่ ภาพของร่างเล็กที่กระตุกสั่นเป็นพักๆสร้างความพอใจให้แก่คยูฮยอนอย่างมาก
“ออกมาซะแล้ว แบบนี้ต้องโดนทำโทษนะ”คยูฮยอนเลียนิ้วที่เปื้อนน้ำหวานเล็กน้อยก่อนจะจับซองมินคุกเข่าอย่างรวดเร็ว มือใหญ่จับบั้นท้ายให้สูงขึ้นเสียงปลดซิบทำให้ซองมินใจวูบลงไปกองที่พื้นส่วนใหญ่โตของร่างสูงจ่อเข้ากับช่องทางสีชมพูที่ขมิบเกรงอยู่ ส่วนหัวสีแดงเข้มมุดเข้าไปเพียงเล็กน้อยและขยับเข้าออกอยู่แค่นั้น ซองมินครางอืออึงอยู่ในลำคอเมื่อรู้สึกว่าโดนแกล้งเพราะเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์เบาๆจนต้องหันไปมอง
“คุณ...อ๊ะ....อือ”
“ดูสิ สะโพกนายส่ายหาฉันใหญ่เลย...ร่านจริงๆ”ซองมินรีบหันกลับไปเมื่อเห็นสีหน้าที่สนุกเสียเต็มประดา ทั้งๆที่น่าจะโกรธ แต่เค้ากลับวูบวาบกับคำพูดเหล่านั้น ด้านหน้าที่เพิ่งปลดปล่อยแข็งโด่ขึ้นมาให้คยูฮยอนเขี่ยมันเล่น
“อือ...เข้ามา...”ซองมินส่งเสียงห้วนให้คยูฮยอนเลิกเล่นกับปากทางตื้นๆซะที...ตอนนี้สามัญสำนึกอะไรก็ช่างหัวมันไปก่อน จะด่าว่าร่านมันก็คงต้องยอม...เพราะตอนนี้มีแต่ความต้องการ สะโพกกลมโยกกายเข้าหาเพื่อให้ส่วนที่ใหญ่โตเข้ามาอีก แม้จะเจ็บแปลบๆและอึดอัดแต่หากคิดถึงตอนที่มันเข้ามาเติมเต็มร่างกายจนลุกไหม้ด้วยไฟราคะแล้วละก็ความเจ็บปวดแค่นี้มันน้อยมาก
“นายขอร้องเองนะ”แผ่นอกแกร่งทาบทับลงบนแผ่นหลังชื้นเหงื่อ ริมฝีปากสีสวยขบเม้มเข้ากับติ่งหูเล็กและดูดดุนจนเกินเสียงน่าอาย ร่างกายด้านล่างกระแทกกระทั้นจนตัวซองมินไถลเกือบติดหัวเตียง ช่องท้องจุดเสียดจนเจ็บร้าว แต่เพียงแค่ลมหายใจเดียวก็มีบางอย่างเข้ามาเบาบางความเจ็บปวด
“อี๊...อ๊ะ...อ๊า”ความเสียวกระสันเพิ่มขึ้นรุนแรงเมื่อ ยอดอกที่เปียกชุ่มถูกบดขยี้รุนแรง แท่งเนื้อหวานก็ถูกขยับเค้นจนต้องกระตุกตัวตาม แรงกระแทกที่ด้านหลังก็ไม่ปราณีใดๆทั้งสิ้น ซองมินที่โดนรุกเร้าทุกทางเช่นนี้ก็ทำได้เพียงอ้าปากกว้างๆเพื่อกอบโกยอากาศเข้าไปให้มากที่สุดเพราะตอนนี้แค่หายใจให้ทันก็เป็นเรื่องที่ยากเย็นเหลือเกิน
“บะ..เบาหน่อย..อ๊ะ..”ซองมินเอื้อมมือไปจิกต้นขาของคยูฮยอนจนขึ้นรอยเพื่อระบายความเสียวซ่านและพยุงตัวเองเอาไว้ แต่คยูฮยอนไม่ได้ลดแรงลงอย่างที่ซองมินขอร้องแต่กลับเพิ่มแรงเข้าไปอีก
“แบบนี้เหรอ...”
“มะ...ไม่...มันเร็ว...ปะไปแล้ว อ๊า”สะโพกแกร่งดันตัวเข้าออกแรงๆด้วยจังหวะเนิบนาบพรางพรมจูบไปทั่วแผ่นลำคอและจับเอาใบหน้าเรียวให้ขึ้นมารับจูบที่แสนเอาแต่ใจหากแต่หวานฉ่ำ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้
“เป็นของฉันนะ...อ๊า”จะรู้สึกไปเองรึเปล่าว่าเสียงคยูฮยอนติดแหบพร่าด้วยความปรารถนาล้ำลึก ดวงตาถ่ายทอดความต้องการที่ซองมินเท่านั้นที่ปลดปล่อยมันได้...คยูฮยอนผละตัวขึ้นจับสะโพกสวยแน่นและกระชากตัวเข้าออกอย่างเร็ว เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้อง...พร้อมทั้งเสียงครางยาวเมื่อถึงจุดของอารมณ์...
“นับหนึ่งถึงสาม...ถ้ายังไม่ใส่ฉันจะจับใส่เอง”แม้น้ำเสียงจะไม่ได้ดุดันแต่ซองมินรู้ดีว่าไม่มีแววความล้อเล่นอย่างแน่นอน ซองมินจึงเงยหน้าขึ้นส่งสายตาออดอ้อนเผื่อว่าจะไม่ต้องทำอะไรน่าอายแบบนั้น
“หนึ่ง...”ดูเหมือนจะไม่ได้ผล ซองมินเริ่มคิดหาหนทางแต่คยูฮยอนก็ขยับเข้ามาใกล้และจับเข่าเนียนให้แยกกออกจากกัน...ซองมินขัดขืนอย่างสุดความสามารถเพราะข้างในมันโล่งโจ้งไม่ได้มีอะไรปกปิดเลยแม้แต่น้อย มือเล็กรั้งชายเสื้อมาปิดเอาไว้อีกที
“สอง...”คยูฮยอนออกแรงให้มากกว่าเดิมจนเข่าทั้งสองกางออกจากกันบ้างชวนให้เห็นขาอ่อนรำไร ซองมินร้องห้ามเบาๆใจก็กลัวว่าเกิดคยูฮยอนบ้าพลังแล้วทำเค้าเจ็บๆอีก ไม่ใช่ว่าซองมินจะทำใจง่ายขนาดที่ว่าโดนอะไรไปแล้วจะไม่กลัว บอกตรงๆว่ากลัวมากจริงๆที่โดนเอาหัวจับโขกผนังเมื่อวันก่อนกว่าจะทำใจเป็นปกติได้ก็แทบแย่เหมือนกัน บางทีก็เผลอต่อต้านบ้างแต่เค้าก็หวังว่าคยูฮยอนจะไม่จับสังเกตุในจุดนี้ แต่สิ่งที่ซองมินต้องการคือความไว้เนื้อเชื่อใจเพื่อให้คยูฮยอนยอมเปิดช่องว่างอะไรก็ได้ที่จะพอเป็นทางให้หนี ซองมินยังไม่ได้ลืมในสิ่งที่ตัวเองต้องทำคือยั่วยวนและทำให้คยูฮยอนหลงไหลเค้าให้ได้ ต้องแนบเนียนและสมบูรณ์แบบที่สุด...
“สา...”
“ผมใส่เอง...”ซองมินเอื้อมมือไปหยิบกางเกงในตัวจิ๋วออกมาจากถุงหลังจากคยูฮยอนปล่อยมือจากหัวเข่าของเค้าเสียที ซองมินเตรียมตัวจะลุกขึ้นเพื่อไปใส่กางเกงในที่ห้องน้ำ ความจริงซองมินก็ไม่ได้อายอะไรที่จะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชายด้วยกันเองเพราะยังไงก็ไม่ใช่เพศตรงข้ามซะหน่อย แต่กับคยูฮยอนแล้วคงไม่ได้จริงๆ เพราะสายตาที่เร้าร้อนขนาดนั้นมันแทบจะแผดเผาเค้าให้ละลายได้เลย
“จะไปไหน ใส่ตรงนี้แหละ”คิดอยู่แล้วว่าคยูฮยอนต้องให้เค้าใส่ต่อหน้า...จมูกเล็กลอบถอนหายใจเบาๆก่อนจะย่อตัวลงส่วมกางเกงในเข้าไป...ด้วยความที่มันเป็นผ้าลูกไม้จึงมีบ้างส่วนที่เป็นมุมคมๆซึ่งมันขุดเบาๆที่หน้าขาและส่วนอ่อนไหว...เมื่อส่วมใส่มันเสร็จซองมินก็ยืดตัวขึ้นและดึงชายเสื้อให้บังส่วนที่มันกำลังพองคับขึ้นจากความอายที่ต้องใส่สิ่งหน้าอายแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น
“เปิดให้ดูหน่อยว่าพอดีรึเปล่า?”ซองมินเบิกตากว้างกับคำสั่งของคยูฮยอน...แบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงเปิดกระโปรงตัวเองเลย...ซองมินส่ายหน้าพรืดกับสิ่งที่คยูฮยอนสั่ง...จะให้ทำได้ยังไงกัน แต่พอเห็นสายตาที่เริ่มจะไม่พอใจก็ต้องจำใจยกเสื้อเชิ้ตตัวยาวของตัวเองขึ้น
“ไม่เห็นเลย...ขึ้นอีก”เสียงดุๆเหมือนคุณครูที่ดุเด็กเมื่อทำการบ้านไม่ถูกยังไงอย่างนั้นเลย ซองมินเลิกเสื้อขึ้นอีกจนเผยให้เห็นกางเกงในสีดำมีรูตรงกลางตัวนั้น...และที่สำคัญส่วนอ่อนไหวยังโผล่ออกมาจากรู้นั้นอีกด้วย...ใบหน้าหวานแดงซ่านเบือนหนีไม่กล้ามองอีกฝ่ายเลย
“อ๊ะ...”จู่ๆมือสากก็คว้าเอาเอวเค้าเข้าหาและจับดึงขอบกางเกงใน จัดตรงนั้น ปัดผ่านตรงนี้ ราวกับจะแกล้งให้ได้อาย ซองมินพยายามเหลือเกินที่จะขืนตัวออก แต่มือแกร่งนั้นก็รัดแน่นเข้าอีก แบบนี้ไม่เกิดอารมณ์ก็คงเป็นท่อนไม้แล้วล่ะ
“ไม่ไหวเลยนะ ทั้งๆที่มันต้องพอดีแท้ๆ แต่นาย ‘ตื่น’จนมันคับไปแล้ว”ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมถึงได้พูดเรื่องน่าอายแบบนี้ได้อย่างปกตินัก...ไม่เพียงแต่คำพูดแต่ยังเป็นการกระทำและรวมไปถึงสายตาแฝงความหมายเหล่านั้น
“คุณ...อย่าทำ...”ซองมินถึงกับมือสั่นเมื่อฝ่ามือร้อนนั้นลูบไล้อย่างจงใจที่บริเวณขาหนีบบ้างก็สัมผัสที่ท่อนเนื้อเล็กฉ่ำน้ำ ร่างเล็กบิดเร้าอย่างสุดกลั้นจนต้องเอามือไปกุมมือของคยูฮยอนเอาไว้ก่อนที่สติกระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้
“เอามือออกซองมิน...ฉันจะทำให้มันพอดี”คำพูดจริงจังเหมือนว่าไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้อยู่เลย ทั้งๆที่ทั้งบีบทั้งนวดทั้งเฟ้นร่างกายเค้าจนมันร้อนไปหมดแล้ว แถมยังขยับมือเล่นกับจุดนั้นให้ยิ่งทนไม่ไหว
“อ๊ะ...คุณ....พอแล้ว...อ๊ะ...”มืออีกข้างที่ยังว่าอยู่ก็สอดแทรกเข้าไปลูบไล้ยอดอกแบบผ่านๆให้เกรงเป็นพักๆ ซองมินตอนนี้อ่อนระทวยจนต้องพิงเข้ากับร่างแกร่งที่กำลังลวนลามร่างกายของเค้าอยู่ ตอนนี้ใบหน้าขาวกระจ่างเริ่มร้อนขึ้นจนแดงเถือกไปทั่วร่าง ขาสั่นจนแทบยืนไม่ไหวต้องใช้มือรั้งเสื้อของอีกฝ่ายแน่น ฝ่ายคยูฮยอนเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีอาการแบบนั้นก็รู้สึกวูบวาบขึ้น จมูกโด่งสวยไล่สูดกลิ่นหอมหวานผสมเหงื่อจางๆที่ไรผมและขมับอย่างเพลิดเพลิน
“คุณ...ผมมะ...ไม่ไหวแล้ว”ซองมินพูดจาติดๆขัดๆจนเริ่มฟังยากขึ้น แต่นั่นก็หมายความว่าซองมินใกล้จะถึงปลายทางแห่งความสุขแล้วแต่แน่นอนว่าคยูฮยอนยังไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก ริมฝีปากเซ็กซี่ก้มลงเลียใบหูนิ่มให้ได้เสียวซ่าน ลิ้นร้อนแทรกลงในรูหู เมื่อโดนเช่นนั้นซองมินก็ย่นคอหนีกัดฟันเสียงดังกั๊กๆ ก่อนจะกระซิบ
“มันเปียกแฉะหมดแล้วนะ...”ซองมินเขินอายกับคำพูดที่อธิบายในสิ่งที่เค้าเป็นจนต้องหลบตาแน่น...ดวงใจบีบรัดแน่นด้วยความรู้สึกเกินบรรยาย อยู่ดีๆคยูฮยอนก็ฉุดให้เค้าหลบก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงและจับซองมินมายืนอยู่ข้างหน้าเค้า ตอนนี้ตัวซองมินเริ่มแดงกล่ำไม่แพ้ใบหน้าเลย แถมส่วนหน้าก็ดันชายเสื้อจนนูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจนและก็เปียกแฉะอย่างที่คยูฮยอนพูดจริงๆด้วย ขาทั้งสองหนีบบิดไปมาเพื่อให้ทุเลาอารมณ์ให้น้อยลง สายตาเจ้าเล่ห์ของพญาหมาป่าจ้องมองกระต่ายน้อยที่ยืนรอให้เข้าไปกัดกินอย่างกระหาย แต่ยังก่อน...รอให้สัตว์โลกตัวน้อยตัวนี้เดินมาหาเค้าเองดีกว่า
“ซองมินต้องการรึเปล่า...ถ้าต้องการก็ขึ้นมา...”พร้อมกับตบตักกว้างตัวเองให้ซองมินนั่งลง ร่างเล็กฝืนกลั้นอารมณ์ที่มีแต่เมื่อเล็บสั้นสะอาดนั้นกรีดเบาๆที่ยอดอกที่โดดเด้งขึ้นมาผ่านเนื้อผ้าบางเบาก็ยิ่งทนไม่ไหว...ขาทั้งสองจึงปีนป่ายขึ้นไปอยู่บนตักของคยูฮยอน ด้วยสภาพที่หันหน้าเข้าหาและใช้ตักคล่อม ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหว่างขาก็ต้องเปิดกว้างให้ได้เชยชมอยู่แล้ว มือเล็กหวังเอื้อมมาปิดเอาไว้แต่ก็โดนคยูฮยอนจับเอาไว้ซะก่อน
“มันออกมาตรงรูพอดีเลยนะ...”คยูฮยอนมองแท่งเนื้อปลายยอดสีชมพูน้ำปริ่มอย่างเอ็นดู ซองมินยิ่งอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ซะให้ได้เลย คยูฮยอนหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นอีกฝ่ายอายจนไม่กล้าสู้หน้าเค้า ยิ่งซองมินหอบหายใจแรงยอดอกก็ยิ่งนูนตัวขึ้นล่อตาล่อใจ ริมฝีปากสวยก้มลงดูดดุนใช้ลิ้นหยุ่นกระตุ้นให้เกิดความต้องการ
“อ๊ะ....อืออ....คะ...คุณคยู...มัน...ไม่ใช่ตรงนั้น”ปลายเท้าจิกแน่นจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ไปหมด วงแขนเล็กโอบกอดรอลำคอของคยูฮยอนและแอ่นอกไปด้านหน้าเพื่อนับสัมผัสให้มากขึ้น แต่ดูเหมือนว่าจะไม่พอให้ปลอดเปลื้องอารมณ์ได้เลย จึงหลุดขอร้องออกไป...
“อยากให้ทำตรงไหน...บอกหน่อยสิ...”คำถามที่ฟังดูออดอ้อนใจดี ทำเอาซองมินหายใจผิดจังหวะไปเลย ยอดอกอีกข้างถูกนิ้วจับคลึงเค้นจนแข็งเป็นไต พอสัมผัสบนเนื้อผ้าก็ยิ่งลื่นไหลได้อีก ส่วนอีกข้างที่เปียกชุ่มจนเห็นสีแดงระเรื่อก็ถูกนิ้วเกลี้ยและสะดุ้งเล่น ด้วยแรงที่ซองมินสะดุ้งก็ไปกระทบกับส่วนที่ดุนดันสะโพกของเค้าอยู่เช่นกัน...
“ตรงนี้...”ซองมินหลุบตาลงที่แก่นกายสั่นไหวของตัวเอง เมื่อได้รับคำร้องขอคยูฮยอนก็อยากแกล้งทันที...แต่จะแกล้งนานกว่านี้เค้าก็คงทำไม่ได้เหมือนกันเพราะร่างกายเค้ามันก็ตื่นเต็มที่แล้วเหมือนกัน
“ไม่ชัดเลย ชี้ให้ดูหน่อย”ซองมินที่รู้ตัวว่าโดนแกล้งก็รู้ว่ายังไงก็คงต้องจำใจโดนแกล้งอยู่แล้วจึงชี้ไปที่ตรงนั้นของตัวเอง ความทรมานที่มีทำให้เหงื่อซึมเปียกแผ่นหลังทั้งๆที่แอร์ก็เย็นฉ่ำ
“อ่ะ....อ๊ะ...อ๊า”ทันทีที่นิ้วเย็นกดคลึงส่วนปลายที่ปริ่มน้ำให้แยกออก ซองมินก็ร้องเสียงสูง ท่อนเนื้อถูกขยับขึ้นลงเนิบนาบและเปลี่ยนเป็นรวดเร็วจนแทบตั้งสติไม่อยู่ สะโพกขาวขยับสู้มือที่รีดเค้นทุกความต้องการออกมา...เหมือนใกล้จะเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แต่จู่ๆก็เหมือนโดนลากกลับสู่ความมืดมิดอีกครั้ง
“เร็วไปหน่อยมั๊ง ซองมิน...”คยูฮยอนหยุดมือไว้แต่ดูเหมือนซองมินจะทนไม่ไหวจริงๆจึงส่ายสะโพกเข้าหาอย่างหน้าไม่อาย ในหัวเพียงแต่ปรารถนาซึ่งการปลดปล่อยเท่านั้น แต่แน่นอนว่าคยูฮยอนไม้ยอมให้ร่างเล็กนี่ปลดปล่อยได้ง่ายนักหรอก นิ้วแกร่งกดปิดส่วนปลายเอาไว้และจับบีบแน่น
“ไม่ไหวแล้ว...ผม...อ๊ะ”มือเล็กจิกเข้าที่บ่ากว้างแรงๆให้ปล่อยเค้าเสียที ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มที่แสนจะพึงพอใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายขอร้อง ช่วยไม่ได้นะซองมินอยากน่าแกล้งทำไม...นิ้วเรียวยาวแหวกผ่านกางเกงใน ลูบไล้ร่องก้นแผ่วเบาให้ขนอ่อนชันขึ้น ซองมินอยากจะปฎิเสธใจจะขาดแต่เพราะนิ้วนั่นเริ่มแทรกตัวเข้าไปล้วงและขยับด้านในจนความในกายเริ่มอึดอัด
ซองมินซุกหน้าเข้ากับลำคอสวยและงับแรงเหมือนจะระบายความปวดหนึบที่มี คยูฮยอนที่โดนกัดก็เอาคืนโดยการเพิ่มนิ้วและกระแทกเข้าลึกมิดข้อในครั้งเดียวจนโดนเข้ากับจุดกระสันอย่างจัง เหมือนมีกระแสไฟฟ้าผ่านวาบเข้าสู่สมองและน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งออกมาทั้งๆที่ยังโดนกดอยู่ ภาพของร่างเล็กที่กระตุกสั่นเป็นพักๆสร้างความพอใจให้แก่คยูฮยอนอย่างมาก
“ออกมาซะแล้ว แบบนี้ต้องโดนทำโทษนะ”คยูฮยอนเลียนิ้วที่เปื้อนน้ำหวานเล็กน้อยก่อนจะจับซองมินคุกเข่าอย่างรวดเร็ว มือใหญ่จับบั้นท้ายให้สูงขึ้นเสียงปลดซิบทำให้ซองมินใจวูบลงไปกองที่พื้นส่วนใหญ่โตของร่างสูงจ่อเข้ากับช่องทางสีชมพูที่ขมิบเกรงอยู่ ส่วนหัวสีแดงเข้มมุดเข้าไปเพียงเล็กน้อยและขยับเข้าออกอยู่แค่นั้น ซองมินครางอืออึงอยู่ในลำคอเมื่อรู้สึกว่าโดนแกล้งเพราะเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์เบาๆจนต้องหันไปมอง
“คุณ...อ๊ะ....อือ”
“ดูสิ สะโพกนายส่ายหาฉันใหญ่เลย...ร่านจริงๆ”ซองมินรีบหันกลับไปเมื่อเห็นสีหน้าที่สนุกเสียเต็มประดา ทั้งๆที่น่าจะโกรธ แต่เค้ากลับวูบวาบกับคำพูดเหล่านั้น ด้านหน้าที่เพิ่งปลดปล่อยแข็งโด่ขึ้นมาให้คยูฮยอนเขี่ยมันเล่น
“อือ...เข้ามา...”ซองมินส่งเสียงห้วนให้คยูฮยอนเลิกเล่นกับปากทางตื้นๆซะที...ตอนนี้สามัญสำนึกอะไรก็ช่างหัวมันไปก่อน จะด่าว่าร่านมันก็คงต้องยอม...เพราะตอนนี้มีแต่ความต้องการ สะโพกกลมโยกกายเข้าหาเพื่อให้ส่วนที่ใหญ่โตเข้ามาอีก แม้จะเจ็บแปลบๆและอึดอัดแต่หากคิดถึงตอนที่มันเข้ามาเติมเต็มร่างกายจนลุกไหม้ด้วยไฟราคะแล้วละก็ความเจ็บปวดแค่นี้มันน้อยมาก
“นายขอร้องเองนะ”แผ่นอกแกร่งทาบทับลงบนแผ่นหลังชื้นเหงื่อ ริมฝีปากสีสวยขบเม้มเข้ากับติ่งหูเล็กและดูดดุนจนเกินเสียงน่าอาย ร่างกายด้านล่างกระแทกกระทั้นจนตัวซองมินไถลเกือบติดหัวเตียง ช่องท้องจุดเสียดจนเจ็บร้าว แต่เพียงแค่ลมหายใจเดียวก็มีบางอย่างเข้ามาเบาบางความเจ็บปวด
“อี๊...อ๊ะ...อ๊า”ความเสียวกระสันเพิ่มขึ้นรุนแรงเมื่อ ยอดอกที่เปียกชุ่มถูกบดขยี้รุนแรง แท่งเนื้อหวานก็ถูกขยับเค้นจนต้องกระตุกตัวตาม แรงกระแทกที่ด้านหลังก็ไม่ปราณีใดๆทั้งสิ้น ซองมินที่โดนรุกเร้าทุกทางเช่นนี้ก็ทำได้เพียงอ้าปากกว้างๆเพื่อกอบโกยอากาศเข้าไปให้มากที่สุดเพราะตอนนี้แค่หายใจให้ทันก็เป็นเรื่องที่ยากเย็นเหลือเกิน
“บะ..เบาหน่อย..อ๊ะ..”ซองมินเอื้อมมือไปจิกต้นขาของคยูฮยอนจนขึ้นรอยเพื่อระบายความเสียวซ่านและพยุงตัวเองเอาไว้ แต่คยูฮยอนไม่ได้ลดแรงลงอย่างที่ซองมินขอร้องแต่กลับเพิ่มแรงเข้าไปอีก
“แบบนี้เหรอ...”
“มะ...ไม่...มันเร็ว...ปะไปแล้ว อ๊า”สะโพกแกร่งดันตัวเข้าออกแรงๆด้วยจังหวะเนิบนาบพรางพรมจูบไปทั่วแผ่นลำคอและจับเอาใบหน้าเรียวให้ขึ้นมารับจูบที่แสนเอาแต่ใจหากแต่หวานฉ่ำ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้
“เป็นของฉันนะ...อ๊า”จะรู้สึกไปเองรึเปล่าว่าเสียงคยูฮยอนติดแหบพร่าด้วยความปรารถนาล้ำลึก ดวงตาถ่ายทอดความต้องการที่ซองมินเท่านั้นที่ปลดปล่อยมันได้...คยูฮยอนผละตัวขึ้นจับสะโพกสวยแน่นและกระชากตัวเข้าออกอย่างเร็ว เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้อง...พร้อมทั้งเสียงครางยาวเมื่อถึงจุดของอารมณ์...