CHAPTER 13 : YOU HAVE 1 MISSING CALL
ฮยอกแจคิดว่าซีวอนคงเป็นพ่อมดเมอร์ลินกลับชาติมาเกิดที่ทำให้เค้าพยักหน้าอย่างเลื่อนลอยแม้จะเข้าใจความหมายของถ้อยคำเหล่านั้นเป็นอย่างดี ว่าต่อจากนี้อะไรๆมันจะเปลี่ยนไป...เข็มขัดอันสวยถูกถอดออกอย่างง่ายดายรวมไปถึงกางเกงยีนส์สีสวยของเค้าไปพร้อมกัน มือของอีกฝ่ายเข้ามากอบกุมสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงชั้นในเอาไว้ ซีวอนทั้งลูบทั้งคลำอย่างเอาใจ จนฮยอกแจต้องกัดกั้นเสียงหวานไม่ให้ออกมา เนิ่นนานจนส่วนอ่อนไหวนั้นขับน้ำใสๆจนชุ่มไปทั้งผ้ายืดสีขาว ซีวอนก็ยังไม่ได้ถอดหรือล่วงล้ำอะไร...แต่ริมฝีปากสวยกลับก้มลงดูดดื่มเนื้อตัวของเค้าจนขึ้นเป็นจ่ำแดงที่สีต่างจากอาการเขินอายที่ตัวเค้าเป็น...
“แกมันน่ากินชะมัด...”เสียงทุ่มต่ำกระซิบข้างหูของเค้าขณะที่กำลังขบกัดติ่งหูเล็ก...เล่นเสียวซ่านไปทั้งหัวใจและร่างกายเลยทีเดียว มืออีกข้างที่ยังว่างก็ลูบไล้ผ่านใต้ร่มผ้าด้วยความเพลินเพลินในความเนียนลื่นของร่างบางนี่ แต่ดูท่าทางแล้วซีวอนจะกำลังมีความสุขกับการลิ้มรสเนื้อหวานๆของฮยอกแจจนไม่ได้ใส่ใจกับตัวเองมากนักว่ากำลังโดนจ้องมองอยู่...
“ทำอะไรของแก...หืม...”มือของฮยอกแจสั่นระริกน้อยๆเมื่อจับต้องเอาส่วนที่ตุงแน่นของอีกฝ่าย...ซีวอนตกใจนิดๆเพราะไม่คิกว่าฮยอกแจจะกล้ารุกเค้ากลับเหมือนกัน รอยยิ้มสนุกถูกจุดขึ้นในยามที่ซีวอนบังคับให้ร่างบางตัวขาวนี่ปลดกระดุมกางเกงและพาให้ล้วงเข้าไปเจอกับอาวุธร้ายที่กำลังจะได้ทำร้ายฮยอกแจให้ตายไปกับรสรักที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน...
“อืออออ....”ซอกคอหอมกรุ่นเจือกลืนเหงื่อจางๆดึงดูดให้จมูกโด่งก้มลงสูดไม่รู้หน่าย ทั้งยังมือเล็กที่กอบกุมแก่นกายร้อนของตัวเค้าอย่างไม่ประสานั่นอีก...บอกแล้วว่าเค้าไม่เคยพลาดตั้งแต่ถูกสายตากระหายอยากของฮยอกแจที่มองมาที่เค้าแล้วก็รู้ทันทีว่าเจ้านี่มันอยากเรื่องแบบนี้ขนาดไหน...แต่แค่ยังเดียงสานักแต่ถ้าร่างบางนี้ถูกขัดล้าง สั่งสอนให้ดีล่ะก็...ต่อให้บาทหลวงที่เคร่งศาสนาแค่ไหนก็ต้องก้มหัวยอมเป็นทาสของร่างงามนี่แน่...
แต่ไม่ใช่เค้าคนนี้ที่จะยอมให้ราคะของฮยอกแจล่อลวงเพราะเค้ามียอดดวงใจที่ยังรักสุดหัวใจอยู่...
“ดีมากเด็กน้อยของฉันแบบนั้นแหละ...ค่อยๆขยับสิ...เยี่ยม..”ซีวอนทำเหมือนว่าเค้าเป็นเด็กน้อยที่กำลังถูกฝึกให้ตั้งไข่อยู่ยังไงอย่างงั้น ถ้าเป็นตอนปกติฮยอกแจคงไม่สบอารมณ์และต้องงอนเป็นเด็กๆแน่...แต่เวลานี้กลับดีใจในคำชมของอีกฝ่าย...รู้สึกดีที่ได้เป็น”เด็กดี”ของซีวอน...
“อ๊ะ...อ๊า!”ฮยอกแจสะดุ้งขึ้นเมื่อซีวอนยกเค้าขึ้นมาไว้ที่ตักแล้วกัดเอาที่ยอดอกให้ยืดออกและปล่อยทำแบบนี้อยู่หลายครั้งจนดูดมันแรงๆจนเสียววาบไปทั่วท้องน้อย มือสากกรีดเล็บลงบนแกนกายเล็กที่อยู่ใต้กางเกงในเบาๆพาเอาร่างบางแอ่นตัวขึ้น การที่หลายสิ่งหลายอย่างกระตุ้นผู้ไม่ประสาเรื่องแบบนี้อย่างเค้าก็ทำให้ฮยอกแจครางอืออย่างไม่ได้ศัพท์และใกล้จะไปถึงฝั่งฝัน
“อ๊า...อ่ะ...อา...อือออ”ร่างบางขยับกายขึ้นรับสัมผัสจากซีวอนอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อใกล้สุดทาง...
“แกมันน่ากินชะมัด...”เสียงทุ่มต่ำกระซิบข้างหูของเค้าขณะที่กำลังขบกัดติ่งหูเล็ก...เล่นเสียวซ่านไปทั้งหัวใจและร่างกายเลยทีเดียว มืออีกข้างที่ยังว่างก็ลูบไล้ผ่านใต้ร่มผ้าด้วยความเพลินเพลินในความเนียนลื่นของร่างบางนี่ แต่ดูท่าทางแล้วซีวอนจะกำลังมีความสุขกับการลิ้มรสเนื้อหวานๆของฮยอกแจจนไม่ได้ใส่ใจกับตัวเองมากนักว่ากำลังโดนจ้องมองอยู่...
“ทำอะไรของแก...หืม...”มือของฮยอกแจสั่นระริกน้อยๆเมื่อจับต้องเอาส่วนที่ตุงแน่นของอีกฝ่าย...ซีวอนตกใจนิดๆเพราะไม่คิกว่าฮยอกแจจะกล้ารุกเค้ากลับเหมือนกัน รอยยิ้มสนุกถูกจุดขึ้นในยามที่ซีวอนบังคับให้ร่างบางตัวขาวนี่ปลดกระดุมกางเกงและพาให้ล้วงเข้าไปเจอกับอาวุธร้ายที่กำลังจะได้ทำร้ายฮยอกแจให้ตายไปกับรสรักที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน...
“อืออออ....”ซอกคอหอมกรุ่นเจือกลืนเหงื่อจางๆดึงดูดให้จมูกโด่งก้มลงสูดไม่รู้หน่าย ทั้งยังมือเล็กที่กอบกุมแก่นกายร้อนของตัวเค้าอย่างไม่ประสานั่นอีก...บอกแล้วว่าเค้าไม่เคยพลาดตั้งแต่ถูกสายตากระหายอยากของฮยอกแจที่มองมาที่เค้าแล้วก็รู้ทันทีว่าเจ้านี่มันอยากเรื่องแบบนี้ขนาดไหน...แต่แค่ยังเดียงสานักแต่ถ้าร่างบางนี้ถูกขัดล้าง สั่งสอนให้ดีล่ะก็...ต่อให้บาทหลวงที่เคร่งศาสนาแค่ไหนก็ต้องก้มหัวยอมเป็นทาสของร่างงามนี่แน่...
แต่ไม่ใช่เค้าคนนี้ที่จะยอมให้ราคะของฮยอกแจล่อลวงเพราะเค้ามียอดดวงใจที่ยังรักสุดหัวใจอยู่...
“ดีมากเด็กน้อยของฉันแบบนั้นแหละ...ค่อยๆขยับสิ...เยี่ยม..”ซีวอนทำเหมือนว่าเค้าเป็นเด็กน้อยที่กำลังถูกฝึกให้ตั้งไข่อยู่ยังไงอย่างงั้น ถ้าเป็นตอนปกติฮยอกแจคงไม่สบอารมณ์และต้องงอนเป็นเด็กๆแน่...แต่เวลานี้กลับดีใจในคำชมของอีกฝ่าย...รู้สึกดีที่ได้เป็น”เด็กดี”ของซีวอน...
“อ๊ะ...อ๊า!”ฮยอกแจสะดุ้งขึ้นเมื่อซีวอนยกเค้าขึ้นมาไว้ที่ตักแล้วกัดเอาที่ยอดอกให้ยืดออกและปล่อยทำแบบนี้อยู่หลายครั้งจนดูดมันแรงๆจนเสียววาบไปทั่วท้องน้อย มือสากกรีดเล็บลงบนแกนกายเล็กที่อยู่ใต้กางเกงในเบาๆพาเอาร่างบางแอ่นตัวขึ้น การที่หลายสิ่งหลายอย่างกระตุ้นผู้ไม่ประสาเรื่องแบบนี้อย่างเค้าก็ทำให้ฮยอกแจครางอืออย่างไม่ได้ศัพท์และใกล้จะไปถึงฝั่งฝัน
“อ๊า...อ่ะ...อา...อือออ”ร่างบางขยับกายขึ้นรับสัมผัสจากซีวอนอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อใกล้สุดทาง...