CHAPTER 14 : SECRET SERVICE
“อ๊ะ...อย่า....เพิ่ง ไป”ฮยอกแจเสียงสั่นระทวยเมื่อซืวอนละมือออกจากกิจกรรมที่ทำอยู่ ซีวอนเมื่อมองดูร่างของฮยอกแจดีๆแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายไปเอือกใหญ่ ตอนนี้ตัวของฮยอกแจเป็นสีแดงฉ่ำไปทั่วอณูเรือนกาย ดวงตาปรืออ่อนคล้ายคนเมา ตัวสั่นไหวเหมือนลูกนกตกน้ำก็ไม่ปาน ถ้าไม่ติดว่ามีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกเค้ากินไม่ให้เหลือซากเลย
ซีวอนผละออกไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะหันมาจัดแจงเสื้อผ้าให้ฮยอกแจที่เอาแต่จะหลบและรั้งแต่จะคอยดึงให้เค้ากลับมาคลุกเคล้าร่างกายอีกคราเพราะยังไม่ได้ปลดเปลื้องความทรมานแต่ซีวอนก็ทำสำเร็จก่อนจะเดินมาเปิดประตูห้อง
“มาซ่อมแอร์ครับ”ช่างซ่อมหนุ่มที่ดูขยันขันแข็งกับงานถืออุปกรณ์เข้ามาโดยมีซีวอนเดินตามมา สายตาเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มตัวบางอ้อนแอนที่เนื้อตัวแดงระเรื่อดูทรมานเหมือนเป็นไข้ทำให้เค้าอดสงสารไม่ได้ แต่มันคงไม่ผิดใช้มั๊ยถ้าเค้าจะรู้สึกว่ามันเป็นภาพที่กระชากตัณหาดีเหลือเกิน...
“จะทำอะไรก็รีบทำสิ ยืนเฉยอยู่ได้”ซีวอนเรียกสติของช่างหนุ่มให้กลับมาหลังจากที่จ้องฮยอกแจอยู่แบบนั้นเกือบเป็นนาทีทำให้ซีวอนไม่สบอารมณ์เลยที่มามองเหยื่อของเค้าแบบนี้เดี๊ยวจะแสดงให้ดูว่านี่มันของของใคร....
“คะ ครับ”ว่าแค่นั้นแล้วก็รีบรุดตัวเข้าไปดูแอร์เจ้าปัญหาที่เกิดไม่เย็นขึ้นมาซะแบบนั้น
ซีวอนเดินกลับมานั่งลงข้างๆฮยอกแจและรั้งร่างอีกฝ่ายให้มาซบบนอยู่ตัวเค้า กลิ่นหอมประหลาดของซีวอนทำให้ฮยอกแจยิ่งเร้าร้อนเข้าไปใหญ่ จมูกโด่งสวยเอียงเข้าสูดกลิ่นชายแท้ที่แผ่นอกซีวอนเข้าไปเต็มปอด คงจะปฎิเสธไม่ได้ว่าหลงเข้าจริงๆจังๆเสียแล้ว มือใหญ่ก็ไม่อยู่เฉยลูบโน้นจับนี่ ริมฝีปากหยักสวยกดเม้มที่ใบหูอ่อนจะฮยอกแจสั่งเสียงหวานสั่นไหว
“อ๊ะ...อือ...”ฮยอกแจหลับตาแน่นเมื่อซีวอนกระซิบให้หันไปมองช่างซ่อมแอร์ที่เหลือบมามองหน้าเค้าเป็นพักๆ...ทำให้รู้ว่ามันบุคคลอื่นลอบมองสิ่งที่เค้าทำตลอดเวลาเลยน่ะสิ ฮยอกแจที่เหมือนว่าสติจะกลับคืนมาก็รีบตะครุบมือแสนซนที่ล้วงเข้าไปบีบบั้นท้ายนิ่มของเค้าเอาไว้ก่อนจะส่งสายตาห้ามปราม
“จะห้ามอะไรตอนนี้ไม่ทราบ มันเห็นไปถึงไหนๆแล้ว”ซีวอนกระซิบเข้าให้อีกครั้ง
“งั้นก็ปล่อยสิ ฉันจะไปห้องน้ำ”เหมือนว่าคำพูดเหล่านั้นจะไม่ได้มีความหมายอะไรกับซีวอนในเมื่อฮยอกแจก็ไม่ได้ถูกปล่อยไปไหนแถมยังโดนมืออีกข้างปลดกระดุมกางเกงอออกอีกครั้ง ทำให้สิ่งที่ตั้งโด่นั้นกลับขึ้นมาเจออากาศปกติ ฮยอกแจถดตัวหนีแต่มีเหรอซีวอนจะยอมปล่อยไป ก็ใบหน้าหล่อจัดนั่นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่แสนสนุกสนานที่ได้แกล้งเจ้าหมาน้อยให้ได้อาย
“ดิ้นสิ ดิ้นเข้าไปอีกสิ มันจะได้หันมาดูอีก ไม่อายเหรอฮยอกแจ มีคนแอบดูเราสองคนอยู่นะ”เสียงดูสนุกสนานซะเต็มประดายิ่งทำให้ฮยอกแจตระหนก ร่างกายสั่นไหวจนคุมไม่อยู่
“อ๊า...คุณอย่า...อ่ะ”มือใหญ่ลากขึ้นตามความยาวของชิ้นเนื้อฉ่ำน้ำหวาน กอบกุมและขยับขึ้นลงให้สะท้านสั่นไหว เหงื่อเม็ดเป้งไหลจากขมับลงสู่แก้มใสแสดงถึงความตึงเครียดที่เจ้าตัวมี ดวงตาเรียวหันไปมองช่างซ่อมว่าได้มองตนอยู่รึเปล่าด้วยความกลัวว่าจะโดนจับได้
“แบบนี้สนุกดีออก ไม่รู้สึกแบบนั้นเหรอ?...”ลิ้นนุ่มโลมเลีย จูบไซ้ไปที่ใบหูแม้จะไม่ดังมากแต่เพราะว่าอยู่ใกล้หูเลยทำให้ฮยอกแจคิดไปไกลว่ามันเสียงดังมาก หัวใจเริ่มตื่นเต้นจนแทบควบคุมไม่ได้ ประสาทของฮยอกแจใกล้จะพังเอา ทั้งต้องเหลือบมองว่าโดนแอบมองรึเปล่า และยังต้องห้ามปรามสัมผัสร้อนนั่นอีกตอนนี้เค้าแทบตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำยังไงใจก็อยากจะลุกหนีไปปลดปล่อยตัวเองในห้องน้ำให้รู้แล้วรู้รอดแต่เพราะอีกคนนี่สิทั้งกระตุ้นทั้งหลอกล่อให้เค้าไปไหนไม่ได้
“พอรู้ว่ามีคนมองอยู่ ก็สั่นใหญ่เลยนะตรงนี้น่ะ”ซีวอนเอ่ยยิ้มพลางขยับมือเร็วขึ้นอีก ใบหน้าแดงกล่ำคล้ายหายใจไม่ออกของฮยอกแจดูทรมานเกินกว่าจะละสายตาได้ ก็เพราะมันงดงามเกินไปน่ะสิ ซีวอนหันมองไปที่ช่างหนุ่มที่กำลังง่วนอยู่กับการซ่อมสวิตซ์แอร์ก็หันมาสบตาคมดุร้ายของซีวอนเข้าให้...สายตาที่ประกาศให้รู้ว่าห้ามมอง การกระทำที่เหมือนจะบอกว่า คนที่ทำให้เพชรน้ำงามเม็ดนี้สกปรกมีแค่เค้าคนเดียว คนอื่นคงได้แค่ฝัน !
“อ๊ะ...เร็ว...อะ...อย่า”เสียงหัวเราะแกมเอ็นดูทำให้ฮยอกแจรู้สึกวูบวาบไปทั่วช่วงอก...แค่เสียงหัวเราะก็ทำเอาหัวใจหวั่นไหวได้แล้ว สมแล้วที่เป็นเสือผู้หญิงระดับเทพ
“จะให้เร็วหรือจะให้หยุด....หืม...”มือที่โอบไหล่บางอยู่สอดเข้าผ่านทางใต้วงแขนแล้วใช้นิ้วแกร่งบีบเน้นที่เนินติ่งเล็กที่แข็งชันสู้มือพอให้ฮยอกแจอ่อนระทวยได้ไม่ยาก จากที่ผลักไสตอนนี้ก็เริ่มจะเบียดเข้าหา...ร่างบางเร่งช่วงล่างของตัวเองให้เข้าหามือใหญ่มากขึ้น กลัวคนจะเห็นก็กลัว แต่อารมณ์ก็มีมากเหลือเกิน
ซีวอนเบี่ยงกายของร่างในอ้อมแขนหลงให้พ้นสายตาเมื่อเห็นว่าฮยอกแจใกล้จะถึงจุดสุดท้าย เรื่องอะไรเค้าจะให้คนอื่นมามองของของเค้า...ใช่แล้วฮยอกแจน่ะของเค้า อะไรที่เค้าอยากได้หรืออะไรที่มันจะต้องเป็นของเค้า เค้าจะไม่มีวันปล่อย นิสัยหวงของของเค้ามันติดสันดานไปแล้ว...
“อ๊า...อ่ะ!”ซีวอนเร่งมือขึ้นเมื่อเห็นว่าไอช่างโง่นั่นมันหันมามองเค้าทั้งสองอย่างเต็มตาด้วยใบหน้าแดงเถือก...ซีวอนยิ้มเย็นก่อนจะประกบจูบลงไปให้ลึกซึ้งกว่าครั้งไหนๆ เด็กหนุ่มผมขาวสะดุ้งกายเป็นพักๆก่อนจะสงบลงหอบแฮ่กเมื่อเสร็จสิ้นทุกอย่าง
ซีวอนผละออกไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะหันมาจัดแจงเสื้อผ้าให้ฮยอกแจที่เอาแต่จะหลบและรั้งแต่จะคอยดึงให้เค้ากลับมาคลุกเคล้าร่างกายอีกคราเพราะยังไม่ได้ปลดเปลื้องความทรมานแต่ซีวอนก็ทำสำเร็จก่อนจะเดินมาเปิดประตูห้อง
“มาซ่อมแอร์ครับ”ช่างซ่อมหนุ่มที่ดูขยันขันแข็งกับงานถืออุปกรณ์เข้ามาโดยมีซีวอนเดินตามมา สายตาเหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มตัวบางอ้อนแอนที่เนื้อตัวแดงระเรื่อดูทรมานเหมือนเป็นไข้ทำให้เค้าอดสงสารไม่ได้ แต่มันคงไม่ผิดใช้มั๊ยถ้าเค้าจะรู้สึกว่ามันเป็นภาพที่กระชากตัณหาดีเหลือเกิน...
“จะทำอะไรก็รีบทำสิ ยืนเฉยอยู่ได้”ซีวอนเรียกสติของช่างหนุ่มให้กลับมาหลังจากที่จ้องฮยอกแจอยู่แบบนั้นเกือบเป็นนาทีทำให้ซีวอนไม่สบอารมณ์เลยที่มามองเหยื่อของเค้าแบบนี้เดี๊ยวจะแสดงให้ดูว่านี่มันของของใคร....
“คะ ครับ”ว่าแค่นั้นแล้วก็รีบรุดตัวเข้าไปดูแอร์เจ้าปัญหาที่เกิดไม่เย็นขึ้นมาซะแบบนั้น
ซีวอนเดินกลับมานั่งลงข้างๆฮยอกแจและรั้งร่างอีกฝ่ายให้มาซบบนอยู่ตัวเค้า กลิ่นหอมประหลาดของซีวอนทำให้ฮยอกแจยิ่งเร้าร้อนเข้าไปใหญ่ จมูกโด่งสวยเอียงเข้าสูดกลิ่นชายแท้ที่แผ่นอกซีวอนเข้าไปเต็มปอด คงจะปฎิเสธไม่ได้ว่าหลงเข้าจริงๆจังๆเสียแล้ว มือใหญ่ก็ไม่อยู่เฉยลูบโน้นจับนี่ ริมฝีปากหยักสวยกดเม้มที่ใบหูอ่อนจะฮยอกแจสั่งเสียงหวานสั่นไหว
“อ๊ะ...อือ...”ฮยอกแจหลับตาแน่นเมื่อซีวอนกระซิบให้หันไปมองช่างซ่อมแอร์ที่เหลือบมามองหน้าเค้าเป็นพักๆ...ทำให้รู้ว่ามันบุคคลอื่นลอบมองสิ่งที่เค้าทำตลอดเวลาเลยน่ะสิ ฮยอกแจที่เหมือนว่าสติจะกลับคืนมาก็รีบตะครุบมือแสนซนที่ล้วงเข้าไปบีบบั้นท้ายนิ่มของเค้าเอาไว้ก่อนจะส่งสายตาห้ามปราม
“จะห้ามอะไรตอนนี้ไม่ทราบ มันเห็นไปถึงไหนๆแล้ว”ซีวอนกระซิบเข้าให้อีกครั้ง
“งั้นก็ปล่อยสิ ฉันจะไปห้องน้ำ”เหมือนว่าคำพูดเหล่านั้นจะไม่ได้มีความหมายอะไรกับซีวอนในเมื่อฮยอกแจก็ไม่ได้ถูกปล่อยไปไหนแถมยังโดนมืออีกข้างปลดกระดุมกางเกงอออกอีกครั้ง ทำให้สิ่งที่ตั้งโด่นั้นกลับขึ้นมาเจออากาศปกติ ฮยอกแจถดตัวหนีแต่มีเหรอซีวอนจะยอมปล่อยไป ก็ใบหน้าหล่อจัดนั่นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่แสนสนุกสนานที่ได้แกล้งเจ้าหมาน้อยให้ได้อาย
“ดิ้นสิ ดิ้นเข้าไปอีกสิ มันจะได้หันมาดูอีก ไม่อายเหรอฮยอกแจ มีคนแอบดูเราสองคนอยู่นะ”เสียงดูสนุกสนานซะเต็มประดายิ่งทำให้ฮยอกแจตระหนก ร่างกายสั่นไหวจนคุมไม่อยู่
“อ๊า...คุณอย่า...อ่ะ”มือใหญ่ลากขึ้นตามความยาวของชิ้นเนื้อฉ่ำน้ำหวาน กอบกุมและขยับขึ้นลงให้สะท้านสั่นไหว เหงื่อเม็ดเป้งไหลจากขมับลงสู่แก้มใสแสดงถึงความตึงเครียดที่เจ้าตัวมี ดวงตาเรียวหันไปมองช่างซ่อมว่าได้มองตนอยู่รึเปล่าด้วยความกลัวว่าจะโดนจับได้
“แบบนี้สนุกดีออก ไม่รู้สึกแบบนั้นเหรอ?...”ลิ้นนุ่มโลมเลีย จูบไซ้ไปที่ใบหูแม้จะไม่ดังมากแต่เพราะว่าอยู่ใกล้หูเลยทำให้ฮยอกแจคิดไปไกลว่ามันเสียงดังมาก หัวใจเริ่มตื่นเต้นจนแทบควบคุมไม่ได้ ประสาทของฮยอกแจใกล้จะพังเอา ทั้งต้องเหลือบมองว่าโดนแอบมองรึเปล่า และยังต้องห้ามปรามสัมผัสร้อนนั่นอีกตอนนี้เค้าแทบตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำยังไงใจก็อยากจะลุกหนีไปปลดปล่อยตัวเองในห้องน้ำให้รู้แล้วรู้รอดแต่เพราะอีกคนนี่สิทั้งกระตุ้นทั้งหลอกล่อให้เค้าไปไหนไม่ได้
“พอรู้ว่ามีคนมองอยู่ ก็สั่นใหญ่เลยนะตรงนี้น่ะ”ซีวอนเอ่ยยิ้มพลางขยับมือเร็วขึ้นอีก ใบหน้าแดงกล่ำคล้ายหายใจไม่ออกของฮยอกแจดูทรมานเกินกว่าจะละสายตาได้ ก็เพราะมันงดงามเกินไปน่ะสิ ซีวอนหันมองไปที่ช่างหนุ่มที่กำลังง่วนอยู่กับการซ่อมสวิตซ์แอร์ก็หันมาสบตาคมดุร้ายของซีวอนเข้าให้...สายตาที่ประกาศให้รู้ว่าห้ามมอง การกระทำที่เหมือนจะบอกว่า คนที่ทำให้เพชรน้ำงามเม็ดนี้สกปรกมีแค่เค้าคนเดียว คนอื่นคงได้แค่ฝัน !
“อ๊ะ...เร็ว...อะ...อย่า”เสียงหัวเราะแกมเอ็นดูทำให้ฮยอกแจรู้สึกวูบวาบไปทั่วช่วงอก...แค่เสียงหัวเราะก็ทำเอาหัวใจหวั่นไหวได้แล้ว สมแล้วที่เป็นเสือผู้หญิงระดับเทพ
“จะให้เร็วหรือจะให้หยุด....หืม...”มือที่โอบไหล่บางอยู่สอดเข้าผ่านทางใต้วงแขนแล้วใช้นิ้วแกร่งบีบเน้นที่เนินติ่งเล็กที่แข็งชันสู้มือพอให้ฮยอกแจอ่อนระทวยได้ไม่ยาก จากที่ผลักไสตอนนี้ก็เริ่มจะเบียดเข้าหา...ร่างบางเร่งช่วงล่างของตัวเองให้เข้าหามือใหญ่มากขึ้น กลัวคนจะเห็นก็กลัว แต่อารมณ์ก็มีมากเหลือเกิน
ซีวอนเบี่ยงกายของร่างในอ้อมแขนหลงให้พ้นสายตาเมื่อเห็นว่าฮยอกแจใกล้จะถึงจุดสุดท้าย เรื่องอะไรเค้าจะให้คนอื่นมามองของของเค้า...ใช่แล้วฮยอกแจน่ะของเค้า อะไรที่เค้าอยากได้หรืออะไรที่มันจะต้องเป็นของเค้า เค้าจะไม่มีวันปล่อย นิสัยหวงของของเค้ามันติดสันดานไปแล้ว...
“อ๊า...อ่ะ!”ซีวอนเร่งมือขึ้นเมื่อเห็นว่าไอช่างโง่นั่นมันหันมามองเค้าทั้งสองอย่างเต็มตาด้วยใบหน้าแดงเถือก...ซีวอนยิ้มเย็นก่อนจะประกบจูบลงไปให้ลึกซึ้งกว่าครั้งไหนๆ เด็กหนุ่มผมขาวสะดุ้งกายเป็นพักๆก่อนจะสงบลงหอบแฮ่กเมื่อเสร็จสิ้นทุกอย่าง